Korek to kora dębu korkowego (Quercus suber L.). Jest to surowiec naturalny o unikalnych właściwościach, które nadają mu niezrównanego charakteru. Jest on lekki, nieprzenikalny dla cieczy i gazów, elastyczny, ściśliwy, zapewnia izolację termiczną i akustyczną, opóźnia palenie i jest odporny na ścieranie. Co więcej, jest całkowicie biodegradowalny, odnawialny i podlega recyklingowi.
Korek jest pozyskiwany z kory dębu korkowego, która jest ściągana z drzewa raz na dziewięć lat. Jest to proces, który nie uszkadza ani nie niszczy drzewa. Największe tereny lasów dębu korkowego znajdują się w zachodnich państwach śródziemnomorskich: Portugalii, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Maroku, Tunezji i Algierii.
Rocznie produkuje się 340,000 ton korka na całym świecie, z czego 55% w samej Portugalii.
Nie. Pozyskiwanie korka jest procesem w pełni kontrolowanym i nie wymaga ścinania drzew. Dzieję się wręcz odwrotnie, ściąganie kory z dębów korkowych sprzyja regeneracji drzew. To właśnie dzięki przemysłowi korkowemu zauważa się rozwój lasów dębu korkowego, które są źródłem utrzymania wielu społeczności. Szacuję się, że korek zebrany w samej tylko Portugalii, gdzie znajduje się największy obszar lasów dębu korkowego, zaspokoiłby potrzeby rynku na najbliższych 100 lat.
Komórki zostały odkryte w 1665 roku przez Roberta Hooke. Obserwując skrawek korka pod prymitywnym mikroskopem ten angielski naukowiec odkrył, że korek zbudowany jest ze zróżnicowanych otworów, które nazwał komórkami (od łacińskiego „cellula,” małe pomieszczenie).
Tak. Według analiz Lifecycle, przeprowadzenie których zostało zlecone firmie Amorim dla PrinceWaterhouseCoopers, każda zatyczka korkowa zatrzymuje 112g CO2. Dla porównania sztuczne zamknięcia – aluminium i syntetyki – emitują odpowiednio 37,2 g i 14,8g dwutlenku węgla.